Wat is er anders aan mijn stijl van paardenhoeven bekappen? Een ander uitgangspunt; op een meer natuurlijke methode bekappen.
De methode:
Deze bootst de natuurlijke slijtagepatronen na van wilde, in vrijheid levende, paarden. Het is een holistische benadering, gebaseerd op dit wilde paard. Dit omvat het natuurlijk houden van paarden (huisvesting, beweging), een redelijk natuurlijk dieet (voeding) en een frequente natuurlijke bekapping. Door het opnemen van deze uitgangspunten in de verzorging van het dier, wordt de natuurlijke groei en werking van de hoef gestimuleerd. Dit resulteert in ‘natuurlijk gevormde’ hoeven die automatisch de natuurlijke gangen van het dier faciliteren en versterken. Deze uitgangspunten van natuurlijke hoefverzorging zijn belangrijk om te kunnen begrijpen hoe het paard verzorgd moet worden en welke invloed (positief of negatief) dit kan hebben op de kwaliteit van de hoef. Als natuurlijke hoefverzorgers proberen we nooit de hoef te forceren.
Er is nadrukkelijk een verschil tussen de ideale en de – voor jouw paard – meest functionele hoef. Niemand staat immers perfect recht op z’n voeten; respecteer conformatie.
Het is belangrijk dat het paard goed kan bewegen binnen zijn eigen conformatie met alle (aangeboren) afwijkingen die hij of zij heeft.
De oorsprong van natuurlijk bekappen:
De oorsprong van het natuurlijk bekappen bevindt zich in verschillende onderzoeken bij wilde paarden in de USA, waaronder door Jaime Jackson. Hij vond in het gebied van The Great Bassin paarden met gezonde, sterke en functionele hoeven die nastrevenswaardig zijn. Het gebied van zijn onderzoek was gedurende de evolutie een gebied geworden waar paarden naar toe zijn getrokken en het voldeed aan hun leefomgeving. Hij zag de paarden die daar leefden als voorbeeld voor de perfecte natuurlijke hoef. De paarden daar, en de paarden die wij zelf hebben, zijn een gevolg van die jarenlange evolutie (aanpassing en natuurlijke selectie). Wilde paarden en ‘onze’ gedomesticeerde paarden zijn één soort, Equus Ferrus Cabalus.
Als je dit leest denk je misschien waarom nu de paarden in The Great Bassin? In alle andere omgevingen, waarin het paard zich niet volledig heeft aan kunnen passen, zal de hoef de schadelijk invloeden reflecteren van die omgeving (overgroeid, hoefbevangen, scheuren etc.); en daarom worden die ‘onaangepaste’ paarden dus niet als voorbeeld voor de natuurlijke hoef gebruikt.
Stromingen binnen het ‘natuurlijk’ bekappen:
Inmiddels zijn er verschillende stromingen binnen het natuurlijk bekappen, met ieder zijn eigen invalshoek of liever gezegd, accenten. In de basis zijn de uitgangspunten nagenoeg gelijk. Uiteraard begeef ik me met deze laatste opmerking op glad ijs, omdat dit wel erg eenvoudig is geformuleerd. Echter, bij een nadere beschouwing blijkt dit vaak wel het geval te zijn. Zo is Jaime Jackson ook bij NHB Deurne uitgenodigd voor een clinic bij de traditionele Hoefsmedenopleiding, en wordt binnen de traditionele bekapping nu ook gesteld dat bijvoorbeeld de straal grondcontact moet hebben. In het verlengde daarvan heb ik daarom grote moeite met de ‘strijd’ binnen de wereld van natuurlijk bekappers onderling vanwege de verschillende stromingen, maar ook tussen natuurlijk en traditioneel bekappen. De grenzen zijn niet altijd zo zwart-wit, mits je iemand treft met verstand van zaken, elkaar respecteert en open staat om van elkaar te leren, waarbij ik wel wil opmerken dat natuurlijk bekappers meer oog voor detail lijken te hebben.
Een goede hoefverzorger werkt niet gehaast, respecteert het dier en de eigenaar, heeft oog voor detail, legt uit, heeft een mening en kan deze onderbouwen vanuit de holistische visie (immers, niets staat op zichzelf). Niemand is ooit uitgeleerd en domme vragen bestaan niet.